Gdy zima jest sroga i zamarzają rzeki, on ginie. 
Jak straszliwie okrutna musi to być śmierć. Wszystko sprzeciwia się jemu...

Wreszcie wiosna, jemu cudem udało się ujść z życiem. Przy odrobinie szczęścia można go usłyszeć.  Tjit -rozlegał się wzdłuż koryta rzeki. 
Filmuję zawilce zapraszające wiosenne trzmiele. Nagle jakiś ptak przeleciał nad taflą wody, a zaraz za nim kolejny. Nie skojarzyłem go, ale po chwili dostrzegłem wysoko na gałęzi. Obserwował mnie. Byłem tuż obok jego norki. To zimorodek.

Tej wiosny wybrały sobie wąski strumyk obficie zaopatrzony w cierniki - to ich przysmak. Tuż nad lustrem wody w wiosennej atmosferze miłości, tam i z powrotem  uganiają się za sobą, co chwilkę lądując na gałęzi. 
Modne w naszym kraju regulowanie rzek, wycinanie nadbrzeżnych drzew sprawia, że zimorodka znamy wszyscy, lecz coraz rzadziej go widujemy. Staje się gatunkiem wymierającym. A przecież to najpiękniej ubarwiony ptak Polski - koliber północy. Ich ubarwienie to połączenie lazurytu i topazu z cynamonowym podłożem. To on, a w zasadzie kształt jego dzioba i głowy, stały się protoplastą najszybszego pociągu świata serii E5.
Są przywiązane do swoich rewirów, potrafią rokrocznie wyprowadzać lęgi w tych samych miejscach, kopiąc za każdym razem nową norkę. 

Niestety, w tym roku już go nie znalazłem, być może sroga zima zabrała jego ostatnie tchnienie...

                    K&T